Waar nu de kunstbeurs NAP+ is werden eind jaren 80 nog groenten en fruit verhandeld en had ik op de 2e verdieping een werkruimte. Die was te bereiken via een trappenhuis of een paternosterlift, zo’n lift met continu bewegende bakken waar je in en uit kunt stappen. U begrijpt: de nostalgie die de hal opriep en de huidige stand van de beeldende kunst streden om voorrang. De kunst won.
NAP+ is een kleine kunstbeurs (op zich al een kwaliteit) met 46 galeries met een divers en coherent aanbod. De standbouw bestaat uit steeds twee galeries die samen een ruimte vormen. Die combinatie van presentaties werkt goed en biedt de mogelijkheid om vrijer te bewegen dan met de omsloten, vaak benauwde hokken waar beurzen uit bestaan. Bravo! Een en ander wordt gecombineerd met fijne en diverse catering. Hieronder een selectie van de kunst.
Het abstracte werk van Erik de Bree bij Torch vraagt om een scherpe blik, om te achterhalen wat het werk is. Zijn het foto’s? Zeefdrukken? Bewerkt hout? Mysterieus in beeld, vorm, materiaal en bewerking. Ik las laatst dat als je met kunstenaars praat over hun werk ze liefst vertellen over hoe het gemaakt is en niet over betekenis, achtergrond of context. Dat was zeker waar bij De Bree, die een uitgebreide en gedetailleerde uitleg gaf.
Fijn, slordig-speelse (en zeer betaalbare) schilderijtjes van Klaske Bootsma bij Creman en De Rooij. Een muur om heel vrolijk van te worden. Het schilderen kan niet dood, blijkt maar weer eens.
Livingstone Gallery (Den Haag) toont onder andere een pissoir en een zelfportret van Man Schneider (op de achtergrond werk van Raquel Maulwurf). Het pissoir is gemaakt van sigarettenpeuken, verzameld op openingen van Berlijnse galeries. De sigaretten zijn gerookt tijdens waarschijnlijk energieke gesprekken over de kunst en kunstwereld en met roddels over de mensen die haar bevolken. Jammer genoeg presenteert de galerie het werk liggend onder een perspex kap. Eerder hing het aan de muur, maar er waren teveel mensen die er een grappig bedoelde Instagramfoto mee maakten. En bovendien stinkt het werk enorm, natuurlijk.
Bij Lumen Travo een mooie combinatie van kunstenaars wiens werk “ideeën over consumentisme, kapitalistische infrastructuren en arbeid” ter discussie stellen. Een assemblage van een internetkabel en een gefossiliseerde boomtak door Daniel de Paula, met ernaast werk van Thierry Youssou.
Guillaume Bijl (1946-2025) leeft! God hebbe zijn ziel. Het werk (ook bij Lumen Travo) van gevonden objecten tegen de muur is van 2025, in de vitrine uit 1995.
Anne Geene en Arjan de Nooy presenteren bij Caroline O’Breen een fotografisch bestiarium, met collagewerk en assemblages gebaseerd op teksten uit het boek Physiologus (uit het jaar 200-400). He Has a Beginning But He Has No End bestaat uit pijnlijk precies geplakte eierschalen.
Dürst Britt van Dürst Britt Mayhew vertelt terwijl hij zit op het werk op zijn eigen enthousiaste wijze over een werk van Alex Farrar. De presentatie bestaat uit monoprints van verhuisdozen en details van metselwerk voor een huis. Het metselen leerde Farrar van zijn vader, een gepensioneerde metselaar.
Meerdere galeries tonen nieuw werk van kunstenaars, in de zin dat ze een ander pad insloegen. De beurs en de galeries doen daarmee recht aan de intentie: ontdekkingen doen.
Peim van der Sloot hing zijn conceptuele werk met de ronde verkocht-stickers aan de wilgen en presenteert nu bij Brinkman & Bergsma pointillistische landschappen, gemaakt van hetzelfde materiaal. De beelden zijn een ode aan Amsterdam, met foto’s uit onder andere het Westerpark en Vondelpark. We vergeleken het werk met de iPad-landschappen van David Hockney en Van der Sloot won glansrijk.
Michiel Simons toont twee werken op aluminium van Tim Ayres: met acrylverf geknoeide handgeschreven teksten op een egale achtergrond. De werk contrasteren, zacht gezegd, met de tekstwerken die we al 30 jaar van hem kennen. Ze komen voort uit de interesse van Ayres voor het werk van Cy Twombly. Simons toverde een catalogusafbeelding tevoorschijn van een schilderij uit 1998 met hetzelfde handschrift. (De immer lieftallige Francis Boeske merkte daarover op: “Dat heeft hij toen vast niet laten zien.”)
Gerhard Hofland toont nieuw werk van Janine van Oene, die ook een heel andere richting in is geslagen. The jury is still out. Frank Koolen voorzag de stand van plantenbakken.
Zoals Hans den Hartog Jager op Instagram schrijft als hij een tentoonstelling echt goed vindt: “Go see if you can!”
NAP+
De Centrale Markthal
Jan van Galenstraat 6
1051 LJ Amsterdam
Vrijdag 12 – 09 van 11:00 – 19:00 uur
Zaterdag 13 – 09 van 11:00 – 19:00 uur
Zondag 14 – 09 van 11:00 – 17:00 uur
