Ralph Keuning vergeef ik nooit dat hij Klibansky op het museale podium hees – zelfs de discussies erover vond ik eigenlijk vervelend – over de inzet van topcuratorenduo Nick & Simon maar te zwijgen. Knievallen voor een breed publiek en nu komt er niemand meer.
Een museum vullen met wat posters van Banksy, Hirst, onderzetter van Koons, shampoo van Warhol. De lijst van namen is compleet en de kassa rinkelt 20 euro per persoon. Moco is een iconische toeristenfuik zoals ook Lego dat in zich heeft of Van Gogh in 3D of Gunther van Hagen met zijn bodyworld. Niemand uit de kunstwereld neemt Moco serieus. Grote boog eromheen. Daar gaan we echt niet kijken. We laten ons niet naaien. Op zeker betalen we niet om ons voor de gek te laten houden.
Maar woa kijk dan dit persbericht: Robbie Williams is iemand die echt wel wat kan. Kwa muziek maken. En die gaat zijn vers gepenseelde waren er presenteren! Dus niet bij een galerie van standing. Hoe slecht ook, het valt allemaal te verkopen. En wie komen er buurten? Joshua Nolet, Olcay Gulsen, Don Diablo, Martin Garrix en Loiza Lamers. Vingers opsteken wie u allemaal niet kent. En eerder Barack Obama, Steven Spielberg, Venus Williams en Dua Lipa. Ja die zie ik dan weer niet bij de Zoete Inval.
Zulks gaat eigenlijk altijd langs me heen. Ik lees toch andere kranten/volg andere media.
google.com/search?q=Robbie+Williams+bij+opening+eigen+expositie+in+Moco+Museum+Amsterdam
Maar wat maakt die gast nu eigenlijk? Het is vooral zijn snuit die opdoemt bij zoeken naar Robbie Williams kunst. En handel ism Ed Godrich. Nergens vind ik iets over zijn beeldende werk. Misschien is dat toch niet zo interessant. Of zwaar copyright beperkt om teleurstelling voor te zijn.
