Moments Contained, monument voor veranderende bevolkingssamenstelling, standbeeld van en vol trots of een hybride plaagstootje naar de middenmens?
Eindelijk eens niet een man op een paard maar een meer dan levensgrote vrouw op schoenen, de reuzin van Rotterdam. Beelden van paarden hebben we al genoeg.
Wat zou AI hiervan zeggen?
“Dit imposante kunstwerk laat passanten hopelijk even stilstaan. Letterlijk, om het prachtige beeld te bewonderen én figuurlijk, om even stil te staan bij de symboliek ervan. Altijd kunnen en mogen zijn wie je bent. Naast elkaar, in verbinding”
Met zoveel platitudes aaneen gebreeën heb je gegeten en gedronken. De slapste zever van Said Kasmi, wethouder van cultuur in deze stad zonder Boijmans. Een van de zegeningen van AI is dat het doorzichtigheid glashelder maakt.
Jammer want het is een spraakmakend beeld. Ik houd er nu al van. Er valt wat te zien en er is veel over te zeggen.
Repetitie voor de performance bij de officiele onthulling
Is het beeld niet verkeerd geplaatst? Ik verwachtte haar met het gezicht naar het station, als welkom in 010.
Met de rug naar het station is instagrammabler. Niemand selfiet zich met het achterdeel, het voordeel heeft als achtergrond het iconische station en dat is citymarketingtechnisch net lekkerder.
Is het vandalismebestendig (ja) ook als Feyenoord/Galatasaray/Erdogan wint/verliest? (ja) Is het instagrammable (ja) Ook al heeft de laatste instagrammer Insta al lang verlaten, instagrammable is kunsttechnisch bezien hét belangrijkste ongeschreven aankoopargument.
De vraag stellen is haar beantwoorden: het staat fantastisch. Sokkelloos, beide voeten op de grond.
Weer eens wat anders dan een bebaarde kabouter met een butplug.
Echt radicaal was het beeld indien geplaatst in de publieke ruimte voorzien van hoofddoek en a-modische vormverhulling.
Ik hoor de stemmen al: “Zeg…”
En dan gaan we invullen.
“Ik vind dat een vrouw van kleur wel heel sjofel wordt weg gezet.”
“Dit is toch niet representatief voor DE Rotterdamse vrouw…!”
“Hoog geplaatst, ja, in pak, die worden altijd keurig en verheven afgebeeld. Maar zodra het een vrouw betreft, dan mag alles. Gimpies, joggingpak. Alsof ze net uit bed kompt.”
“Toch jammer dat opnieuw transgenders worden gebasht. Waar is de L van de GHBQT?”
“Pim zou zich eigen omdraaien in zijn graf.”
“Vrouwen kunnen niet voetballen.”
Te gek beeld. Vol uitdrukking. Mooi gedetailleerd. Figuratie op zijn best.
Ik kan zo een twee drie niet snel een beter beeld bedenken hier op het stationsplein.
Nu ja, je had Zoro Feigl natuurlijk kunnen bellen. Dan krijg je een site specific meesterwerk waar je nooit over uitgeluld geraakt. Alles kan altijd beter.
Was de opdracht dertig jaar geleden uitgeschreven, dan had er zomaar iets van cortenstaal kunnen staan. Roestende meuk in strakke vormen. Of wat denk je van een grote tennisbal op een voetje omdat banken iets met tennis hebben.
Wie herinnert zich de grote wereldballen van Eliasson nog, een kleine tien jaar geleden in de markt voor pleinvervuiling, goddank afgeblazen wegens gebrek aan enthousiaste financiering?
Leuke details: oplage 3. Gewinkeld op Art Basel bij Hauser en Wirth. Helmond en Den Haag hadden er ook een kunnen winkelen maar zullen naar een alternatief marktpleinbeeld moeten gaan omzien want te duur te uitverkocht en geen Pijbes als inkoopmeester.
Overigens is de maker Thomas J Price een man. Je kunt niet alles hebben.
Thomas J. Price – Moments Contained wordt feestelijk onthuld vrijdag 2 juni om 16:00 uur in aanwezigheid van Gunay Uslu, staatssecretaris voor Cultuur en Media, burgemeester Ahmed Aboutaleb en kunstenaar Thomas J Price.
Update 4-6:
En bij de onthulling was het gezellig druk. Een breed en divers (wat een woord) gezelschap: bobo’s, kunstjongens en meisjes, mensen zonder boodschappen en met en dat alles in en van alle leeftijden.
