Een andere Cultuur Online site

KIRAC en Andeweg

Mijn eerste reactie was zijn ze knettergestoord, zijn ze gek of zo, de KIRACs, toen ik Julian Andeweg daar op het paard gehesen zag op Instagram, ter meerdere eer en glorie van de luimfabriek Lucassen + pornobelofte + schilderijen tesaam in Tariq’s Unsafe House. Tof lopen doen met Andeweg is behoorlijk ranzig. Als Andeweg Kate ooit een keer de tyfus had geslagen was de insteek waarschijnlijk heel anders geweest. Beetje de ramptoerist uithangen zo.

Den ich liebe alle die zu Grunde gehen, de Nietzscheiaanse tatoeage breed op Stefan Ruitenbeek’s buik is veelzeggend. Hij wil het. Hij wil het zelf: eindelijk eens goed en voor altijd gecancelled worden door de woke roep des vaderlands. De twijfel voorbij.

Deze ingebakken boomerang mede genomen – alsof KIRAC naast ruis creeeren niets liever dan strijdend ten onder wil gaan – koketteren met een maniak, hoe lekker is dat, waar sta je dan voor? Schuimbekkend strijden tegen woke shit en voor vrij woord (of zo) is onderdeel van je markt en niche. Maar dit heet zelfbewust op je eigen brandstapel klimmen en de vlammen aangieren met een vlammenwerper. Onder het mom van whatever kijk ons eens durven. Tien ton napalm. En wij steken het aan.

Even voor de goede orde: ik denk niet dat Andeweg te cancelen of te uncancelen is. De man is verdacht (en nog niet veroordeeld) van seksueel misbruik, geweld, onderdrukking. Niet gecancelled door een slecht gevallen mop, een mukke zin en passant en plein publiek. Zijn carrière is voorbij. Hij mag een ander beroep kiezen of kunstjes blijven maken maar ik denk niet dat dat er nog een markt voor is voor zijn waren. Andeweg lekker op een paard in zijn eigen vrije tijd of zo.

 
Ergens denk ik dat de KIRAC’s protest eisen, dat boze menigtes moeten komen paraderen, ter meerdere eer en glorie van des KIRAC’s eigen canceling. De invoeging van Andeweg in de totaalshow (heel veel films, porno, schilderijen, polemiseren) kan ik niet anders zien als een publicitair opzetje. En ergens denk ik ook dat een mentale breuk de KIRAC’s parten speelt. Volle eigenschap van populisten: hele kleine teentjes waar met eigen laarzen driftig in de rondte wordt gestampt. Voeg daarbij een minderwaardigheidscomplex (“wij mogen niet echt meedoen/worden niet voor vol aangezien”) dat ten volle wordt uitgebuit. En nu moeten ze stuk en en kunnen ze zeggen zie je wel. Iedereen is tegen ons. En alles is kut. Hoe aargh is dit alles.

Wat moeten we er nou mede? Kan niemand de KIRAC’s behoeden voor eigen waanzin? Zomaar lekker grenzen overschrijden geeft geen pas. Is niet lekker ook. Tegelijk zijn ze slim genoeg om zelf de consequenties te moeten overzien. Kortom succes en plezier bij lawaaidemonstratief haatschreeuwen tegen de KIRACs maar ook tegen De Balie geloof ik. Want daar gaat de haat nu naartoe: het podium dat het podium KIRAC podium biedt.

Het werk van de KIRAC’s is buitengemeen interessant waar het onaangepastheid betreft. Andeweg is wat mij betreft een shitstengel. De film Honeypot zag ik nog niet. Ik vrees dat die tenenkrommend is. Maar dat is niet een negatieve kwalificatie alleen. Misschien is Honeypot wel beter dan ik vermoed. Ik hoop het wel: Stefan Ruitenbeek en Kate Sinha zijn slim, betrokken, harde werkers. Ik ga niet opsommen wat me niet bevalt aan hun werk. Wat me wel bevalt is de mix van craziness en eigenzinnigheid die kan leiden tot WTF. Het is niet een-dimensionaal. Ongrijpbaarheid an sich is geen pre of must. Maar er is een deel niet te vatten wat juist essentieel leuk is en zeggingskracht en betekenis heeft.

Ik denk dat het goed is dat De Balie de KIRACs een podium biedt. Hadden ze vooraf geweten van shitstengel Andeweg hadden ze waarschijnlijk gepast. Ik hoop dat De Balie de rug recht houdt en podium voor discussie blijkt. Bijvoorbeeld een podiumdiscussie met Stefan en Kate en (ondermeer) de felle tegenstanders op een ander moment. Tegelijk kan De Balie ook zeggen ga de graftyfus genieten achter je hart met je Andeweg. En dan gaan de KIRACs verongelijkt maar naar AHOY of een andere bescheiden locatie ergens elders in het land.

Ik zou ze overigens geen podium willen bieden, had ik een podium. Daarvoor is het teveel op ruis gericht. Plomp en plat populisme vent je maar uit in je eigen toko.

Geen hond is in kunst geinteresseerd, in randverschijnselen, dat dan weer wel. En die schilderijen… die zien er niet echt indrukwekkend uit.