Chapter 4OUR: Abundance @ Het HEM

Vorig jaar bezocht ik op uitnodiging de tentoonstelling Chapter 3HREE in het HEM wat net als alle andere culturele instelling dicht was vanwege Corona. Een jaar later in de huidige lockdown die alweer 6 maanden duurt krijg ik een email van directeur Kim Tuin met een uitnodiging voor Chapter 4OUR van Simon(e) van Saarloos.

Het HEM en alle culturele instellingen zijn nog steeds dicht maar met de verwachting dat ze binnenkort (alweer verschoven naar 28 mei) weer open mogen voor publiek is de volgende tentoonstelling ingericht en mag een gelimiteerd aantal mensen vast komen kijken. Ik kan niet wachten en reserveer gelijk het eerste slot op zondag 1 mei om 12 uur. Met vriendinnen Mariëlle van Sauers en Jihyun Park vertrekken we volledig uitgelaten alsof we voor een ongekende reis van een maand naar Alaska op een ijsbreker gaan naar Het Hem.

De geplande fietstocht valt in het water maar Mariëlle’s hubby Gustav geeft ons een slinger naar het Hempontje in de auto. WOOOOOT WOOOOOOT!!!

Onderweg vraag ik ze voor dit artikel over hoe het afgelopen COVID jaar voor hen was.

Mariëlle doceert op de Hogeschool voor de Kunsten (HKU) en heeft net twee dagen (voelde als twee weken) intake gesprekken met 60 mogelijke studenten op zoom achter de rug en hoopt hart grondig dat ze dat never, nooit, niet meer zo hoeft te doen. Ze is ook wel klaar met het lesgeven op zoom. De fijnste momenten dit afgelopen jaar waren het tijdelijk weer les mogen geven op school en het samen komen in een grote hal waar studenten onder corona regels samen een eindejaar project mochten maken.

De enige verandering tijdens CORONA die haar beter is bevallen was de diploma uitreiking die anders dan anders niet met alle afstuderende samen was maar in kleine groepen gebeurde. Ik heb meerdere vrienden die doceren en geen van ze vind digitaal doceren een echte optie voor de toekomst.

Jihyun ronde vorig jaar haar thesis Where the Others see Us: the contact zone in the Korean, Collection of the Museum voor Volkenkunde, Leiden af en behaalde daarmee haar Masters in Heritage and Memory Studies aan de UvA. Het zoeken naar een baan na het afronden van een opleiding is voor haar net als voor alle afgestudeerden een nachtmerrie want alle instellingen zijn nog steeds dicht dus de banen zijn ver te zoeken. Voorlopig werkt ze, al zoekende naar mogelijkheden en vacatures om binnen haar veld te werken, als parttime teammanager bij Seoul Food in Amsterdam om in haar levensonderhoud te voorzien, overigens een aanrader om eten te halen!

Als het pontje over is rennen we bijna naar het gebouw van HEM en bonken op de deur die nog dicht is, kom maar op met die kunst!!!

De medewerkers van het HEM verwelkomen ons net zo blij als dat wij zijn. Net als alle ander culturele instellingen die allemaal al maandenlang dicht zijn voor publiek had ook Het HEM een moeilijk jaar. Directeur Tuin werkte door met een minimum aan medewerkers en bleef fondsen werven voor wanneer het gebouw weer open mag voor publiek. Een deel van de ruimte werd ook aangeboden aan derden o.a. ARTEZ voor studenten die in het enorme gebouw ruimte genoeg hadden om op afstand van elkaar te kunnen werken. Het HEM overleefde te nauwer nood een definitieve sluiting en naar verwachting kunnen ze net als andere instellingen eind deze maand weer open, corona regelingen in acht nemend. Wij nemen vast een voorproefje.

Artez studie ruimte

De receptie: schitterende ogen en zoals ze zelf al lachend zei: “ik lach breeduit onder mijn mondkapje”…

Levi van Veluw, Sanctum, 2020, gemengde techniek

In de ruimte boven de receptie waar eerder Angsthaas te zien was is nu de installatie Sanctum te zien en zal voor twee jaar gratis te bezoeken zijn. Sanctum stelt de vraag wat vandaag de architectuur kan zijn voor het spirituele. De begane grond en ook dit werk is gratis toegankelijk voor publiek.

We nemen gretig de brochure aan voor Chapter 4OUR: Abundance “We must bring about the end of the world as we know it.” Wat als alles er mag zijn en er toe doet, zonder bewijs van nut, doel, onderscheid, hiërarchie, prioriteit of winst? Dat is overvloed. En wat het nog meer is? Dat is de eindeloze fantasie waar Abundance om vraagt.

Lift

We worden daarna persoonlijk begeleid naar de lift die in een kunstwerk veranderd is en krijgen uitleg over wat er nu te zien is. Daarna worden we losgelaten op de eerste verdieping de tentoonstellingruimte van Het HEM, met de wens dat we er maar van mogen genieten en zo lang mogen blijven als we willen. En genieten doen we, wat een verademing om gewoon lekker door een tentoonstelling te struinen met vriendinnen.

De installatie van de werken een soort doolhof van pastelkleurige vitrage en roze glitter slierten die ruimtes omsluiten waar sculpturen en video werken in staan prikkelen zintuigen die het afgelopen half jaar gedwongen in winterslaap gevallen zijn. Ik vermoed dat als er geen corona was geweest dat deze tentoonstelling meer participerend en interactief geweest zou zijn. Een toffe uitkomst van dit jaar is dat de ARTEZ studenten nu gehuisvest in Het HEM als onderdeel van hun studie mee werken aan het bouwen en installeren van de tentoonstellingen.

“Doolhof”

Het HEM en Simon(e) van Saarloos hebben zich, binnen alle regelingen, ingezet om ons met deze tentoonstelling wakker te schudden en zoals Vincent van Velzen in zijn bijbehorend essay schrijft te, “horen en zien, luisteren en voelen, zintuigelijke aanvoelen en rationeel weten, kennen, herkennen en bekennen, bewegen en bewogen worden, aanraken en geraakt worden”.

Francesc Ruiz, House of Fun, 2019

Mire Lee, The Liars, 2018-2021

Lee is een alumnus van de Rijksacademie. Ik ben gefascineerd door haar werk hier zie je het ook weer het heeft in eerste instantie een esthetische aantrekkingskracht op me en dan neemt de perversie over en zie je stroken nauwgezet – de nauwgezetheid van Anthony Hopkins die specifieke stukjes hersens wegsnijdt in The Silence of the Lambs – gevilde menselijke huid hangen druipend vers…

Evan Ifekoya, Prophetic Map 1: Toju Ba Farabale, 2019

Raul de Nieves

Al eerder in Trendbeheer in de Whitney Biennial in 2017

Reunited met Jacolby Satterwhite – Healing in my House (2019)

Ik moet onwillekeurig glimlachen en denk ik mezelf YES! Ik ontmoette Satterwhite ruim tien jaar geleden via gemeenschappelijke vrienden. Hij nodigde me uit voor zijn eerste tentoonstelling in New York en Satterwhite die door de ruimte liep als een stuiterballetje was verrast dat ik ook inderdaad kwam. In New York roept iedereen altijd dat ze komen maar tenzij je al bekend bent is 90% a no show.

Ik herinner me tekeningen, muziek, video en dat hij me al rondlopend vertelde over zijn moeder, schizofrenie en de vrijheid die komt met oneindige verbeelding. Hij voelde oprecht (ongewoon in NYC), eigen, no bullshit, aanwezig, en vol met passie en urgentie, ik was geïntrigeerd en ben hem blijven volgen.

Hij heeft over de jaren zijn artistieke potentie waargemaakt en blijft groeien en verdiepen. Hoe tof om te zien daar kan je alleen maar heel blij van worden. Zijn grafische video werk blijft zich ontwikkelen en al keren elementen en thema’s terug het blijft innoveren en intrigeren.